گیاه آویشن

آویشن گیاهی علفی و چندسالە واز قدیمی ترین گیاهان دارویی و ادویە ای بە شمار می آید.

آویشن دارای گل های کوچک و زیبا بە رنگ سفید و بنفش است.این گیاە خوش عطر بە عنوان ادویە در غذا استفادە می شود. آویشن حاوی فلاوونوییدهای زیاد، آنتی اکسیدان های فنولی مانند است. گیاه آویشن تازه، یکی از گیاهانی است که بالاترین میزان آنتی اکسیدان ها را در بین گیاهان دارویی دارد. این گیاه سرشار از مواد معدنی و ویتامین هایی است که برای سلامتی مطلوب ضروری هستند. برگ های آویشن یکی از غنی ترین منابع پتاسیم، آهن، کلسیم، منگنز، منیزیم و سلنیوم هستند.آویشن مانند یک ضدعفونی‌‌کننده عمل می‌‌کند؛ به همین دلیل، از این گیاه برای تهیه بعضی از خمیر دندان‌‌ها و دهان‌‌شویه‌‌ها استفاده می‌‌شود.

اسانس آویشن خلط‌‌آور است.

آویشن در معالجه بیماری‌‌هایی همچون سیاه سرفه، آسم و برونشیت و همچنین برای تسکین گلو درد و سرفه مؤثر است.

این گیاه دارویی دارای اثرات ضد قارچ، ضد کرم و ضد باکتری است.

ضد نفخ بوده و جوشانده آن دردهای روده و معده را تسکین میدهد.

اما شرایط رشد و نگهداری این گیاه پر کاربرد چیست؟ در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد.

دمای مورد نیاز : آویشن برای رشد بە هوای گرم نیاز دارد. دمای مناسب رشد آویشن حدود 20تا 30 درجە سانتی گراد است.

نور مورد نیاز : گیاه آویشن برای رشد نیاز بە دریافت نور کافی دارد.در شروع رشد بە سایە حساس است.روزانە 6تا8ساعت بە نور خورشید نیاز دارد.

آبیاری مناسب: آویشن به غرقابی بودن خاک حساس است و در خشکی شرایط بهتری دارد.خاک بین دوآبیاری خشک شود.

خاک مناسب این گیاه: خاک مناسب رشد آویشن خاک سبک و غنی حاوی کمپوست است. اسیدیتە خاک بین 5تا 8(خاک قلیایی )باشد.

کاشت و تکثیر آویشن از طریق بذر یا بە شیوەی رویشی انجام می شود.

 زمان کاشت اواسط اسفند تا اوایل اردیبهشت.

گلدهی آویشن اواخر فصل بهار تا پاییز می باشد.